- Eenzijdige wijziging van arbeidsvoorwaarden als gevolg van coronapandemie
- Vorderingen van werkgever betreffende nakoming geheimhoudingsbeding afgewezen
- Arbeidsovereenkomst eindigt niet door het verrichten van passende arbeid bij een andere werkgever
- Werkgever moet ook loon betalen over tijd die een werknemer voor aanvang van de arbeid aanwezig moest zijn
- Billijke vergoeding wegens niet verlengen van arbeidsovereenkomst in verband met zwangerschap
- Ontbinding wegens wanprestatie van arbeidsovereenkomst van werknemer die reeds op staande voet is ontslagen
- Demotie als sanctie?
- Werkgever moet hoog aantal overuren betalen en is aansprakelijk voor de schade als gevolg van burn-out
- Schorsing concurrentiebeding in arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd
Directeur noch als bestuurder noch als werknemer aansprakelijk voor kastekort B.V.
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2000 / 35
Vindplaats: Zie: HR 10 december 1999, RvdW 1999/195
De heer M. was tot 28 maart 1989 directeur van M B.V., welke B.V. een internationaal verhuis- en transportbedrijf exploiteerde. Op 20 juni 1991 is de B.V. in staat van faillissement verklaard. Op dat moment liep een geding tussen de heer M. en M B.V., welk geding door de faillissementscurator wordt overgenomen. Inzet van het geding is de vraag of de heer M. verantwoordelijk kan worden gehouden voor een bedrag van ƒ 30.942 aan verdwenen kasgeld. Volgens de B.V. heeft de heer M. dat bedrag verduisterd. De rechtbank laat de heer M. toe te bewijzen dat het bedrag uit de kas van de B.V. is gestolen. Van dit vonnis komt de heer M. tevergeefs in beroep bij het gerechtshof. Bij de Hoge Raad heeft de heer M. meer geluk. De Hoge Raad acht onbegrijpelijk dat het hof heeft geoordeeld dat de heer M. als degene die het kasgeld onder zich had, aansprakelijk is voor het verdwijnen daarvan, nu het hof de mogelijkheid heeft open gelaten dat niet de heer M. maar zijn echtgenote het beheer over het kasgeld had. Maar zelfs als de heer M. geacht moet worden zelf het kasgeld onder zich te hebben gehad, zou hij volgens de Hoge Raad als bestuurder van de B.V. slechts aansprakelijk zijn in geval van ernstige verwijtbaarheid. Als werknemer van de B.V. is de heer M. slechts aansprakelijk in geval van opzet of bewuste roekeloosheid. Omdat het hof daaromtrent niets heeft vastgesteld, vernietigt de Hoge Raad het arrest van het hof en verwijst het de zaak door naar een ander hof te verdere behandeling.
Commentaar
Zonder dat vastgesteld is dat sprake is van ernstige verwijtbaarheid (de voor werknemers geldende wettelijke eis van “opzet of bewuste roekeloosheid” wordt ook wel als “ernstige verwijtbaarheid” uitgelegd) kan een werknemer niet worden aangesproken tot vergoeding van schade. Dat is zelfs niet anders als de werknemer ook directeur van de B.V. is en geld onder zich had, waarvoor hij aansprakelijk is en dat verdwenen is. Het moge duidelijk zijn, dat een werkgever (vooral bewijstechnisch) een hele sterke zaak moet hebben, voordat hij een werknemer aansprakelijk kan stellen.