Ontbinding van arbeidsovereenkomst met psychisch gestoorde werknemer

Een werknemer is op 27 juli1993 bij een transportbedrijf in dienst getreden als geld- en waardetransporteur. Op 12 april 2002 wordt hij op staande voet ontslagen. Reden daarvoor is een voorval dat plaats vindt op 5 april 2002. De werknemer rijdt dan een route op een van de auto´s die gebruikt worden voor waardetransporten. Als tijdens de route het alarm van de auto afgaat en de werknemer er niet in slaagt om het alarm uit te schakelen, verwijdert hij het alarmkastje achter de berijdersstoel, welk kastje ziet op de deurvergrendeling. Als het alarm ook daarmee niet ophoudt, schroeft hij de sirene los en verwijdert hij met een ijzeren tang het centrale alarmkastje onder de motorkap. Daarbij wordt de auto beschadigd, het sabotage-alarm verbroken en de elektronische beveiliging van de auto uitgeschakeld. Het gevolg daarvan is, dat de vervoerde personen en het vervoerde geld niet meer beveiligd waren en dat de auto niet meer verzekerd was. De werknemer vervolgt daarop zijn route, maakt geen gebruik van een inmiddels gearriveerde gepantserde auto en overlegt niet met het transportbedrijf. Het voorval staat niet op zich, omdat over de werknemer met grote frequentie ernstige klachten zijn ontvangen. Deze hebben betrekking op het ernstig inbreuk maken op de strenge veiligheidsvoorschriften, explosief en agressief gedrag, wraakzuchtig gedrag, het uiten van dreigende taal en het nauwelijks kunnen communiceren zonder mensen onheus te bejegenen. Hij is al een aantal malen gewaarschuwd (waaronder een uitdrukkelijke laatste waarschuwing), is op zijn disfunctioneren aangesproken waarbij verslagen van de gesprekken zijn gemaakt en is al uit meerdere functies ontheven. Ook heeft het transportbedrijf hem geadviseerd zich te laten behandelen voor gedragsstoornissen.De werknemer vecht het ontslag op staande voet aan, waarna het transportbedrijf de kantonrechter verzoekt de eventueel nog bestaande arbeidsovereenkomst te ontbinden. In die procedure verweert de werknemer zich uitvoerig tegen alle gebeurtenissen uit het verleden die hem verweten worden, legt hij verband tussen het ontslag en zijn lidmaatschap van de ondernemingsraad dat hij in het verleden bekleed heeft, en stelt hij onder behandeling te staan van een psycholoog en psychiater. Voor wat betreft het voorval op 5 april 2002 heeft hij een heel andere lezing van het gebeurde, die er op neerkomt dat Geldnet van een en ander op de hoogte zou zijn geweest omdat de werknemer gebeld zou hebben met een plaatsvervangend manager. Verder stelt de werknemer dat zijn handelen hem niet verweten zou kunnen worden, omdat hij onder de invloed van een psychische stoornis verkeerde, hetgeen hij ondersteunt met twee brieven van een organisatie in de geestelijke gezondsheidszorg.De kantonrechter is van mening dat de lezing die de werknemer aan het voorval van 5 april 2002 geeft niet de juiste is. Hij acht echter aannemelijk dat het handelen van de werknemer voortkomt uit een psychische stoornis, waardoor de werknemer daarvan geen verwijt te maken valt. De kantonrechter is echter van mening dat de psychische stoornis een omstandigheid is die in de risicosfeer van de werknemer ligt, temeer daar de psychische stoornis reeds bij aanvang van de arbeidsovereenkomst moet hebben bestaan. Hij ontbindt de arbeidsovereenkomst daarom zonder toekenning van een ontslagvergoeding. Enig verband met het lidmaatschap van de ondernemingsraad acht de kantonrechter niet aangetoond.

Opvallend is dat de kantonrechter wel een psychische stoornis als oorzaak van de problemen aanneemt, maar zich toch niets gelegen laat liggen aan het opzegverbod tijdens ziekte. De kantonrechter zegt daarover slechts dat het opzegverbod in een ontbindingsprocedure niet geldt en dat hij zich ervan vergewist heeft of het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst met dat opzegverbod verband houdt. Over dat oordeel van de kantonrechter, mag de werkgever zeker niet klagen, want dat had ook heel anders kunnen lopen.