Ontslag wegens schending re-integratieverplichtingen

Een 49-jarige werknemer die sinds 1 januari 2002 werkzaam is in de functie van chauffeur/belader (uit de functieomschrijving blijkt dat het gaat om een vuilnisman), is arbeidsongeschikt wegens knieklachten. Hij is op 23 november 2006 geopereerd aan zijn rechterknie, heeft het werk daarna in maart 2007 voor halve dagen hervat maar krijgt in de nacht van 23 op 24 maart 2007 een auto-ongeval en valt dan opnieuw volledig arbeidsongeschikt uit. Op 6 juni 2007 wordt hij voor de tweede keer aan zijn rechterknie geopereerd. Op 21 september 2007 rapporteert de bedrijfsarts dat de werknemer nog steeds beperkt is in het gebruik van zijn rechterknie omdat de behandeling nog niet tot een grote verbetering heeft geleid. Ook nadien geeft de bedrijfsarts nog lange tijd beperkingen bij het gebruik van de rechterknie aan en de werkgever schakelt zelfs een re-integratiebedrijf in.

Als de werkgever er achter komt dat de werknemer op 23 september 2007 aan de Dam-tot-Dam-loop heeft deelgenomen (een hardloopwedstrijd van 16,1 kilometer die de werknemer in iets meer dan anderhalf uur aflegt) leidt dat tot een verzoekschrift tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens een dringende reden, te weten het achterhouden van informatie en het nadelig beïnvloeden van de re-integratie. Voor zover de dringende reden niet komt vast te staan wordt ontbinding van de arbeidsovereenkomst gevraagd wegens verandering van omstandigheden bestaande in verlies aan vertrouwen en een verstoorde arbeidsverhouding.

De werknemer verweert zich door er op te wijzen dat hij een goede conditie heeft en daarom zonder bezwaar aan de wedstrijd kon deelnemen, terwijl het bewegen juist zijn bindweefselverkleving verminderde en goed was voor het verminderen van zijn psychische klachten. Ook overlegt hij een verklaring van zijn fysiotherapeut die stelt dat de deelname aan de hardloopwedstrijd geen invloed heeft gehad op het herstel van de knie.

De kantonrechter is van dat verweer niet onder de indruk. Hij ontbindt de arbeidsovereenkomst wegens een dringende reden. Volgens de kantonrechter is het duidelijk dat een duurloop een belasting voor de knieën betekende en bovendien was het aan de bedrijfsarts om te beoordelen of deelname aan de hardloopwedstrijd verantwoord was. De werknemer heeft zijn re-integratieverplichtingen, waaronder zijn informatieplicht, geschonden.

Ontbinding van de arbeidsovereenkomst kan worden gevraagd wegens een dringende reden (in welk geval dan ook een ontslag op staande voet gerechtvaardigd zou zijn geweest) of wegens een “verandering van omstandigheden welke van dien aard is dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd behoort te eindigen”. Het verschil is dat de kantonrechter in het eerste geval geen ontslagvergoeding mag toekennen en dat in het tweede geval wel kan doen. Bovendien zou de werknemer in het eerste geval geen WW-uitkering dienen te krijgen en in het tweede geval wel. Het komt daarom niet zo vaak voor dat de kantonrechter de arbeidsovereenkomst wegens dringende redenen ontbindt. Indien de werknemer van de reden van de ontbinding van de arbeidsovereenkomst een ernstig verwijt te maken valt, kiest de kantonrechter dan ook vaak voor een ontbinding wegens een verandering van omstandigheden maar kent hij geen vergoeding toe. De werknemer kan dan toch nog een WW-uitkering krijgen. Dat hier wordt gekozen voor een ontbinding wegens dringende redenen is dan ook redelijk uitzonderlijk en geeft aan hoe verwerpelijk de kantonrechter het gedrag van de werknemer vond.