Geen ontbinding arbeidsovereenkomst bij alcoholprobleem van werknemer

Bij DSM is sinds 29 jaar een 47 jaar oude operator in dienst. Van 24 januari 1999 tot 8 juli 1999 is deze operator arbeidsongeschikt geweest en heeft hij deelgenomen aan een praatgroep bij het Consultatiebureau Alcohol en Drugs. Op 26 oktober 1999 is hij opnieuw arbeidsongeschikt uitgevallen. Op 28 april 2000 heeft de werknemer het werk voor vier uur per dag hervat. Op 22 mei 2000 meldt hij zich echter weer ziek. Op 4 juli 2000 is in overleg tussen DSM en de werknemer afgesproken dat de werknemer therapie zal gaan volgen in
verband met zijn alcoholprobleem, waarbij DSM heeft aangegeven dat zij
de arbeidsovereenkomst zou beëindigen als de werknemer de gemaakte afspraken niet zou nakomen. Op 14 oktober 2000 heeft de werknemer het werk weer hervat op basis van arbeidstherapie.
Vanaf eind september 2001 heeft de werknemer zich meerdere malen ziek
gemeld, waarover op 20 maart 2002 is gesproken. Vanaf september 2002 heeft de werknemer zich weer enkele keren ziek gemeld, waarna er door DSM op 3 oktober 2002 nogmaals op is gewezen dat de werknemer het aantal ziekmeldingen dient terug te brengen. Op 15 en 16 februari 2003 is de werknemer niet op de nachtdienst verschenen, ter zake waarvan hij op 21 februari 2003 in een gesprek is gewaarschuwd. Op 21 maart 2003 heeft de werknemer zich weer ziek gemeld. Op 27 maart 2003 wordt hierover opnieuw gesproken, waarbij DSM aan de werknemer mededeelt dat de maat wat haar betreft vol is en dat beëindiging van de arbeidsovereenkomst zal worden nagestreefd als de werknemer zijn gedrag niet verbetert. Op 12 mei 2003 meldt de werknemer zich ziek, om daarna ziek te blijven. De bedrijfsmaatschappelijk werker geeft op 5 juni 2003 aan dat de werknemer weer alcoholproblemen heeft. Besloten wordt om de werknemer hulp aan te bieden. Vanaf 27 juni 2003 is de werknemer op kosten van DSM in behandeling.
Op 18 juli 2003 heeft DSM besloten de arbeidsovereenkomst met de werknemer te beïndigen en op 12 augustus 2003 heeft DSM dat aan de werknemer medegedeeld.
DSM verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst, stellend dat de
werknemer vanwege een steeds terugkerend alcoholprobleem een
veiligheidsrisico vormt en dat DSM het vertrouwen in hem heeft verloren. Als verweer beroept de werknemer zich er op dat niet al zijn ziekteverzuim aan alcoholproblemen te wijten was, en dat hij sinds 27 juni 2003 therapie volgt, die succesvol is gebleken en die hij zal blijven volgen. Aangezien DSM de therapie heeft aangeboden, acht de werknemer het ontbindingsverzoek
prematuur.
De kantonrechter oordeelt dat van een veiligheidsrisico geen sprake is
geweest omdat niet is komen vast te staan dat de werknemer onder invloed van alcohol op het werk verschenen is. Omdat DSM de therapie heeft aangeboden, mocht de werknemer volgens de kantonrechter verwachten dat DSM niet kort daarna op ontslag zou aansturen. Daarbij speelt ook een rol dat de werknemer bijna 30 jaar in dienst is, weinig opleiding heeft en een eenzijdige werkervaring, zodat zijn kansen op ander werk beperkt zijn. Omdat de werknemer de door DSM geboden laatste kans volledig moet krijgen, weigert de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden.

Bij overmatig alcoholgebruik is altijd de vraag of dit nu moet worden gezien als een vorm van verwijtbaar gedrag, dan wel als een ziekte waaraan de werknemer behandeld moet worden. Omdat veel kantonrechters geneigd zullen zijn om de laatste mogelijkheid te kiezen, doen werkgevers er goed aan de werknemer de gelegenheid te bieden om een therapie te volgen. Weigert de werknemer dit, of komt hij gemaakte afspraken daarover niet na, dan staat de werkgever die ontslag vraagt een stuk sterker. In het bovenstaande geval liep het vooral verkeerd omdat de werkgever de werknemer een laatste kans beloofde, en deze laatste kans uiteindelijk niet waar wenste te maken.