- Werkgever moet bewijzen dat het niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg was van ziekte
- Werkgever moet brief uit personeelsdossier verwijderen
- Werkgever moet loon tijdens ziekte betalen aan gedetineerde werknemer
- Geen recht op loon tijdens ziekte ondanks deskundigenoordeel UWV waarin gesteld wordt dat de werknemer ziek was
- Werknemer is niet in dienst gekomen bij payrollbedrijf
- UWV moet transitievergoeding compenseren ondanks dat de arbeidsovereenkomst al tijdens het opzegverbod van twee jaar is gewijzigd
- Overeenkomst van krant met zelfstandige corrector is in feite een arbeidsovereenkomst
- Twijfel aan duurzaamheid van herstel van werknemer
- Arbeidsongeschikte werknemer heeft na het einde van de wachttijd recht op doorbetaling van loon
Ontslag op staande voet wegens herhaaldelijk te laat komen
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2011 / 196
Vindplaats: Kantonrechter Groningen 9 december 2010 en 7 april 2011, www.rechtspraak.nl, LJN: BQ2453 en BQ2454
Bij een klein taxibedrijf is sinds 10 februari 2009 een taxichauffeur werkzaam op basis van een arbeidsovereenkomst voor de duur van een jaar. Op 11 december 2009 is deze taxichauffeur op staande voet ontslagen omdat hij te laat op zijn werk was verschenen, na al eerder schriftelijk gewaarschuwd te zijn. De taxichauffeur vecht het ontslag op staande voet bij de kantonrechter aan. Die acht van belang dat het taxibedrijf een beleid voert om 24 uur per dag beschikbaar te zijn voor haar clientèle en dat die service moet worden verzorgd door zes chauffeurs, zodat het voor het taxibedrijf van belang is dat de roosters van de chauffeurs nauwkeurig op elkaar worden afgestemd en dat de chauffeurs zich daar stipt aan houden.
De kantonrechter is van mening dat de taxichauffeur veel te vaak te laat is gekomen en dat hij ook na een schriftelijke waarschuwing op 12 oktober 2009 in dat gedrag is blijven volharden. Aan de hand van vergelijking van de werkroosters en rittenstaten stelt de kantonrechter vast dat de taxichauffeur op 14 en 15 juli 2009 en op 17 en 18 september 2009 om 3.00 uur gestopt is met werken, terwijl hij tot 5.00 uur moest werken. Op de laatste dag is hij bovendien een kwartier te laat begonnen. Verder is de werknemer op 7 oktober 2009 een uur te laat begonnen en op 10 december 2009 een half uur. Dat de werknemer op 11 juli 2009 een kwartier te laat op zijn werk is verschenen, is door de werknemer erkend. Hoewel vergelijking van de werkroosters en rittenstaten ook de conclusie kan rechtvaardigen dat de werknemer het sinds juli 2009 ook op andere dagen niet zo nauw nam met begin- en eindtijden, zijn de hiermee geconstateerde overtredingen voor de kantonrechter voldoende om het ontslag op staande voet te dragen. De loonvordering van de werknemer wordt daarom afgewezen.
Commentaar
Vaak wordt gedacht dat te laat op het werk verschijnen niet ernstig genoeg is om een ontslag op staande voet te rechtvaardigen. Het vonnis van de kantonrechter toont aan dat daarvan wel degelijk sprake kan zijn, als sprake is van herhaalde overtreding en de werknemer eerder schriftelijk gewaarschuwd is.