Ontslag op staande voet wegens verhuisactiviteiten tijdens ziekte

Bij een scheepswerf moet begin 2011 wegens verslechterde bedrijfseconomische omstandigheden een aantal werknemers worden ontslagen. De werkgever heeft daartoe een aantal werknemers een voorstel gedaan tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Eén van die werknemers meldt zich op 25 januari 2011 ziek bij een collega, met als reden griep/verkoudheid. De werknemer woont in een bedrijfswoning op het terrein van de werkgever en aan hem is te kennen gegeven dat de werkgever weer over die bedrijfswoning wenst te beschikken. De werknemer heeft kort daarna vervangende woonruimte gevonden. In verband daarmee heeft de werknemer zich tijdens zijn ziekte bezig gehouden met verhuizingwerkzaamheden. Hij heeft met hulp van vrienden dozen ingepakt en naar zijn nieuwe woning getransporteerd. Als de werkgever daar achter komt, wordt de werknemer op staande voet ontslagen, omdat de werknemer de werkgever voorgelogen zou hebben omtrent zijn ziekte. De werkgever refereert er daarbij ook aan dat de werknemer tijdens zijn ziekte zes keer op het kantoor van de werkgever is geweest als woordvoerder van de werknemers die met ontslag bedreigd werden, terwijl de werknemer daarbij volhield ziek te zijn.

Als de werknemer in kort geding doorbetaling van het loon vordert, oordeelt de kantonrechter dat het niet aan de werkgever is om te oordelen omtrent de arbeids(on)geschiktheid van de werknemer. Als de werkgever van mening was dat de werknemer niet arbeidsongeschikt was, had zij haar arbodienst in moeten schakelen. Ook had de werkgever de werknemer tijdens één van de gesprekken op kantoor aan moeten spreken op de twijfels over de arbeidsongeschiktheid van de werknemer. Verder gaat het de werkgever volgens de kantonrechter niet aan hoe de werknemer zijn tijd tijdens arbeidsongeschiktheid besteedt. Dat de werknemer met zijn verhuisactiviteiten zijn genezing zou hebben belemmerd of vertraagd, is volgens de kantonrechter niet aannemelijk geworden. De loonvordering van de werknemer wordt dan ook toegewezen.

De werkgever maakt in deze zaak de bijna klassieke fout om zonder het oordeel van de bedrijfsarts in te winnen, zelf te beslissen dat de werknemer niet arbeidsongeschikt is. Maar zelfs al zou de bedrijfsarts hebben geoordeeld dat de werknemer arbeidsgeschikt was, dan zou de conclusie daarvan slechts zijn geweest dat de werknemer geen recht op loon had. Een ontslag op staande voet is slechts in uitzonderingsgevallen mogelijk, als sprake is van bij-komende omstandigheden.