Recht op gebruik auto van de zaak tijdens ziekte

Een werkgever heeft aan een werknemer een auto ter beschikking gesteld die zowel zakelijk als privé gebruikt wordt. In september 1995 wordt de werknemer ziek. Werkhervatting is op korte termijn niet te verwachten. De werkgever vordert teruggave van de auto. De werknemer verweert zich daartegen door te stellen dat het privé-gebruik van de auto te zien is als een secundaire arbeidsvoorwaarde en stelt dat uit de arbeidsovereenkomst noch uit enig reglement volgt dat de auto tijdens ziekte moet worden afgegeven. De president overweegt dat "de werknemer gedurende betrekkelijk korte tijd aanspraak heeft op een percentage van het naar tijdsruimte vastgesteld loon". De president acht de werkgever niet verplicht de auto ter beschikking te blijven stellen. Er is geen wettelijke basis voor een zodanige verplichting. Bovendien verkeert de werknemer niet in een noodsituatie aangezien hij zijn salaris tot 100% krijgt aangevuld en hij inmiddels zelf een gebruikte auto heeft aangeschaft.

In dit geval oordeelde de rechter in het voordeel van de werkgever. In eerdere gevallen (onder meer: Kantonrechter Brielle 15 mei 1990, Praktijkgids 1990, nr. 3284; President rechtbank Utrecht 15 februari 1990, Praktijkgids 1990, nr. 3304) werd het privé-gebruik van de auto wel degelijk beschouwd als een secundaire arbeidsvoorwaarde, die door de werkgever niet eenzijdig kan worden beëindigd, in elk geval niet zo lang de werkgever verplicht is tot doorbetaling van het salaris. In de arbeidsovereenkomst kan een bepaling worden opgenomen dat tijdens ziekte of op non actief-stelling geen (of slechts gedurende een beperkte periode) recht bestaat op het privé-gebruik van de auto. De werknemer heeft dan nooit recht gehad op het privé-gebruik van de auto in de betreffende periode en de werkgever behoeft hem dit gebruik dus ook niet af te nemen. Zo kan een goed geformuleerde arbeidsovereenkomst veel problemen voorkomen.