Verlenging loondoorbetalingsverplichting bij ziekte bij niet tijdig aanvragen WIA-uitkering

In het kader van de wijziging van het loonsanctiesysteem is van belang dat de werknemer de aanvraag voor de WIA-uitkering tijdig, dat wil zeggen dertien weken voor het verstrijken van de wachttijd van 104 weken en dus na 91 weken, indient. Gebeurt dat niet, dan kan het UWV ook niet zes weken vóór het einde van de wachttijd een beslissing nemen over het al dan niet verlengen van de loondoorbetalingsverplichting van de werkgever. In de WIA is daarom nog een verdere wijziging van de regeling van de loondoorbetalingsverplichting tijdens ziekte doorgevoerd, die de werkgever mede verantwoordelijk maakt voor de tijdige indiening van de WIA-aanvraag door de werknemer.

Indien de werknemer de WIA-uitkering te laat aanvraagt, wordt namelijk de duur van de verplichting van de werkgever tot doorbetaling van loon aan de zieke werknemer verlengd met de duur van de vertraging bij het indienen van de aanvraag. De werkgever krijgt daarom ook een kopie van de brief die het UWV (20 maanden na de eerste arbeidsongeschiktheidsdag) aan de werknemer stuurt, waarin de werknemer wordt gewezen op de mogelijkheid een WIA-uitkering aan te vragen. Wijst het UWV de werknemer niet op de mogelijkheid een WIA-uitkering aan te vragen, dan geldt de aanvraag als tijdig ingediend, en als het UWV de werknemer er te laat op wijst, dan heeft de werknemer daarna nog een termijn van vier weken om de aanvraag in te dienen.

Van zijn kant heeft de werknemer geen recht op loon gedurende de tijd dat hij zonder deugdelijke grond de aanvraag voor een WIA-uitkering te laat indient.

Het opzegverbod tijdens ziekte blijft van toepassing gedurende de periode waarin de loondoorbetalingsverplichting van de werkgever wordt verlengd.

Net als de loonsanctie is de onderhavige nieuwe mogelijkheid tot verlenging van de loondoorbetalingsverplichting niet van toepassing op werknemers die vóór 15 augustus 2004 arbeidsongeschikt zijn geworden.

Deze nieuwe verlenging van de periode waarin de werkgever verplicht is het loon tijdens ziekte door te betalen, roept veel vragen op. Het is niet zo heel moeilijk om gevallen te bedenken waarin de werkgever enerzijds wel verplicht is het loon langer door te betalen en anderzijds niet in staat is om doorbetaling van loon aan de werknemer te weigeren. Allereerst zou dat het geval kunnen zijn als het loon al doorbetaald is, bijvoorbeeld omdat de werkgever nog niet wist dat de WIA-aanvraag te laat was ingediend en dat dus de loondoorbetalingsverplichting zou worden verlengd. Weliswaar heeft de werkgever dan onverschuldigd betaald en kan hij het betaalde loon van de werknemer terugvorderen, maar in de praktijk blijkt maar al te vaak dat kantonrechters dan oordelen dat terugvordering dan toch afstuit op de eisen van goed werkgeverschap. En verder zal dat het geval zijn als de WIA-aanvraag wel te laat is ingediend, maar dit niet volledig aan de werknemer is te wijten of als de werknemer voor die te late aanvraag een deugdelijke grond heeft.

Tegelijkertijd rijst de vraag hoe de werkgever kan controleren of de werknemer de WIA-aanvraag tijdig heeft ingediend. Zelf insturen kan niet worden geëist, omdat het reïntegratieverslag bij de WIA-aanvraag medische gegevens bevat, waarvan de werkgever zonder toestemming van de werknemer geen kennis mag nemen.

Hoe het moet als de werknemer helemaal geen WIA-aanvraag indient (bijvoorbeeld omdat hem duidelijk is dat hij wel nog arbeidsongeschikt is voor zijn eigen werk, maar niet arbeidsongeschikt is voor gangbare arbeid in de zin van de WIA, zodat hij toch geen WIA-uitkering zou krijgen). Wordt de loondoorbetalingsverplichting van de werkgever dan ook verlengd? En zo ja, voor hoe lang dan? En mag de werkgever al die tijd de arbeidsovereenkomst met de werkgever niet opzeggen?

Al met al lijkt ons dat dit onderdeel van de wetswijziging dringend nader door de wetgever dient te worden heroverwogen!