In de Wet arbeidsmarkt in balans is een definitie opgenomen van
de oproepovereenkomst. (artikel 7:628a lid 9 BW). Van een oproepovereenkomst is
sprake als:
er geen sprake is van een vaste arbeidsomvang in
die zin dat:
de omvang van de arbeid niet is vastgelegd als
één aantal uren per tijdseenheid van ten hoogste een maand;
de omvang van de arbeid niet is vastgelegd als
één aantal uren per tijdseenheid van ten hoogste een jaar én de betaling van
het salaris gelijkmatig over die periode is verspreid;
of
de werknemer geen recht heeft op loon als hij
niet werkt door een oorzaak die in de risicosfeer van de werkgever is gelegen (omdat
op grond van artikel 7:628 lid 5 of lid 7 BW schriftelijk is afgeweken van de
hoofdregel in de wet dat de werknemer dan wel recht op loon heeft).
Of al dan niet sprake is van een oproepovereenkomst is onder
meer van belang omdat:
de werknemer dan niet verplicht is om te komen
werken als hij niet minimaal vier dagen tevoren is opgeroepen (artikel 7:628a
lid 2 BW);
de werknemer dan recht op loon heeft als een
oproep binnen vier dagen voor het tijdstip van de aanvang van de arbeid wordt
gewijzigd of ingetrokken (artikel 7:628a lid 3 BW);
de werkgever dan verplicht is om, steeds nadat
de arbeidsovereenkomst twaalf maanden heeft geduurd, een aanbod te doen voor
een vaste arbeidsomvang gelijk aan het gemiddelde van de afgelopen twaalf
maanden (artikel 7:628a lid 9 BW);
dan niet voldaan is aan één van de eisen voor
het betalen van de lage premie voor het Algemeen werkloosheidsfonds (artikel 27
lid 1 Wet financiering sociale verzekeringen).
Om te voorkomen dat arbeidsovereenkomsten alleen daardoor
oproepovereenkomsten zouden worden (met onder meer de bovengenoemde gevolgen)
is op grond van artikel 7:628a lid 10 BW in artikel 1 van het Besluit houdende
nadere regels over de oproepovereenkomst geregeld dat onder nadere voorwaarden
de volgende diensten niet tot gevolg hebben dat bij gebrek aan vaste uren
sprake is van een oproepovereenkomst:
de consignatiedienst in de zin van artikel 1:7
lid 1g van de Arbeidstijdenwet: een periode tussen twee diensten waarin de
werknemer uitsluitend verplicht is bereikbaar te zijn om in geval van
onvoorziene omstandigheden op oproep zo snel mogelijk de bedongen arbeid te
verrichten (in de praktijk ook wel aangeduid als bijvoorbeeld: piketdiensten, wachtdiensten);
de bereikbaarheidsdienst in de zin van artikel
1:1, 5.19:3, 5.20:4, 5.21:2, 5.21:3, 5.27:2 Arbeidstijdenbesluit: een bij CAO
opgelegde dienst van ten hoogste 24 uur waarin een verplegende, verzorgende,
arts, verloskundige of ambulancemedewerker zo nodig naast het verrichten van de
bedongen arbeid, verplicht is om bereikbaar te zijn om op oproep zo snel
mogelijk de bedongen arbeid te verrichten
de aanwezigheidsdiensten in de zin van artikel
1:1 Arbeidstijdenbesluit: een dienst van ten hoogste 24 uur waarin de
werknemer, zo nodig naast het verrichten van de bedongen arbeid, verplicht is
op de arbeidsplaats aanwezig te zijn om op oproep zo spoedig mogelijk de
bedongen arbeid te verrichten (in de praktijk ook wel aangeduid als slaapdienst).
De nadere voorwaarden waaronder deze
diensten niet met zich meebrengen dat sprake is van een oproepovereenkomst is
dat tegenover het verrichten van deze diensten een geldelijke vergoeding of
compensatie in de vorm van vrije tijd staat.
N.B.:
Niet vereist is daarbij dat het gaat om een één op één vergoeding van alle
uren.
Let
op: Het gaat dus om een vergoeding voor de dienst (het beschikbaar zijn), niet
om een vergoeding van alleen de eventueel daadwerkelijk gewerkte uren. Dat zijn
overuren die op zichzelf nog niet met zich meebrengen dat sprake is van een
oproepovereenkomst.
In het geval van de consignatiedienst en de
bereikbaarheidsdienst is in artikel 1 van het Besluit houdende nadere regels
over de oproepovereenkomst bepaald dat het moet gaan om een vergoeding per uur,
dus een bedrag in geld of een compensatie in vrije tijd die voor elk uur waarin
de werknemer de dienst had, recht gaf op een bedrag in geld of een compensatie
in de vorm van vrije tijd (hoe gering ook).
Het gevolg van deze eis zou zijn dat bij een vergoeding in
geld voor elk uur van deze dienst sprake zou zijn van een verloond uur dat mee
zou tellen bij de vraag of de lage premie voor het Algemeen werkloosheidsfonds
zou worden herzien vanwege het overschrijden van de grens van maximaal 30%
overuren per kalenderjaar (artikel 2.3 lid 1 Besluit Wfsv).
Omdat veel CAO’s een vergoeding per dienst regelen in plaats
van een vergoeding per uur, zou het gevolg zijn dat veel arbeidsovereenkomsten
alleen om deze reden aangemerkt zouden moeten worden als een oproepovereenkomst
en dat dus alleen daardoor onder meer de hoge premie voor het Algemeen
werkloosheidsfonds verschuldigd zou worden. Omdat dat ongewenst geacht wordt,
kondigt de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in een brief aan de
Tweede Kamer aan dat het vereiste dat de vergoeding in geld of de compensatie
in vrije tijd per uur moet worden berekend, komt te vervallen.
De wijziging van het Besluit houdende nadere regels over de
oproepovereenkomst die daarvoor
noodzakelijk is, moet eerst voor advisering aan de Raad van State worden
voorgelegd, omdat het een algemene maatregel van bestuur (en geen ministeriële
regeling) is. De Minister kondigt daarom aan dat de adviesaanvraag aan de Raad
van State zo snel mogelijk zal worden gedaan.
Is uw werknemer bijna twee jaar arbeidsongeschikt? Dan komen veel vragen op u af. Wilt u zeker weten dat u de juiste beslissingen neemt? Neem dan tijdig contact met ons op voor een WIA-Poort Scan!
Wilt u daarbij ook concrete adviezen ontvangen waarmee u eventueel zelf gewenste acties kunt nemen? Upgrade dan uw arbeidsrecht abonnement naar een plus- of top abonnement!