(Alsnog) eigenrisicodragen WAO interessant voor werkgevers zonder uitkeringslasten?

In voorgaand artikel is reeds uiteengezet dat WAO-eigenrisicodragen en WGA-eigenrisicodragen gescheiden risico’s zijn en dat de werkgever kan kiezen om voor beide regelingen wel eigenrisicodrager te zijn of voor beide regelingen juist geen eigenrisicodrager te zijn, of voor de één wel en de ander niet (en omgekeerd).

Nu de WAO-verzekering door de invoering van de WIA beperkt wordt tot werknemers waarvan de eerste dag van arbeidsongeschiktheid is gelegen vóór 1 januari 2004, betreft het WAO-eigenrisicodragen een risico dat zeer goed te overzien is. Het gaat immers om risico’s die al bekend zijn. Als er geen werknemers zijn die vóór 1 januari 2004 arbeidsongeschikt zijn geworden (ex-werknemers met een eerste arbeidsongeschiktheidsdag tijdens het dienstverband met de werkgever daaronder begrepen!), wordt immers geen WAO-uitkering meer toegekend die aan de werkgever worden toegerekend.

De mogelijkheid om eigenrisicodrager te worden bestaat echter in beginsel nog steeds (zie echter hierna voor kleine werkgevers). Daarvan zouden werkgevers kunnen profiteren, die geen of een verwaarloosbaar risico hebben dat zij nog een WAO-uitkering zelf moeten gaan betalen. Door WAO-eigenrisicodrager te worden betalen zij geen gedifferentieerde WAO-premie meer, terwijl de verzekeringspremie die verschuldigd zou worden zeer gering tot nihil zou moeten zijn, omdat in beginsel al bekend is dat er geen risico is. Wel moet op grond van de wet een bank of verzekeraar een garantie stellen, zodat enige vorm van verzekeringspremie of borgstellingsprovisie er vermoedelijk toch nog wel aan te pas zal komen.

De mogelijkheid om nog eigenrisicodrager te worden bestaat alleen nog voor grote werkgevers. Dat zijn werkgevers waarvan de premieplichtige loonsom kleiner is dan 25 maal de gemiddelde loonsom per werknemer. Voor het jaar 2006 is de grens nog niet bekend, maar voor het jaar 2005 lag die grens op een premieplichtig loon in 2003 van € 642.500. Kleine werkgevers die nog geen eigenrisicodrager in de zin van de WAO zijn, kunnen dat sinds 1 juli 2004 niet meer worden. Voor de kleine werkgevers die al wel WAO-eigenrisicodrager zijn en geen (ex-)werknemers hebben die in aanmerking komen voor een WAO-uitkering geldt het bovenstaande echter evenzeer.

De eerste mogelijkheid om eigenrisicodrager te worden doet zich voor per 1 juli 2006. De aanvraag daartoe dient vóór 1 april 2006 bij de belastingdienst (!) te worden ingediend.

Bij het bovenstaande past een aantal waarschuwende opmerkingen. Allereerst kunnen er bijzondere gevallen zijn waarin toch nog aan een (ex-)werknemer een WAO-uitkering wordt toegekend, bijvoorbeeld als aan een werknemer na een aanvankelijke weigering in bezwaar, beroep of hoger alsnog met terugwerkende kracht een WAO-uitkering wordt toegekend. Ook is niet onmogelijk dat het UWV een WAO-uitkering met terug-werkende kracht toekent, omdat een werknemer al arbeidsongeschikt was, ondanks dat hij op dat moment nog wel gewerkt heeft. Ook indien een onderneming wordt overgenomen, kunnen WAO-uitkeringen van de overgenomen onderneming aan de werkgever worden toegerekend, die dan als eigenrisicodrager door de werkgever die de onderneming overneemt, zelf moeten worden betaald. Verder kan ook het samentellen van arbeidsongeschiktheidsperiodes die worden onderbroken door een periode korter dan vier weken ertoe leiden dat de eerste arbeidsongeschiktheidsdag die aanvankelijk na 1 januari 2004 lag, toch nog geacht wordt ervóór te liggen.

Indien u er voor mocht kiezen om alsnog eigenrisicodrager in de zin van de WAO te worden, raden wij u daarom dringend aan dat pas te doen na zorgvuldige advisering in uw bijzondere geval en na nauwgezette bestudering van het risico dat aan een (ex-)werknemer toch nog een WAO-uitkering wordt toegekend. Verder wijzen wij er op dat nog ongewis is, of en in hoeverre na 1 januari 2006 gedifferentieerde WAO-premie verschuldigd blijft. Voorlopig wordt over 2006 en 2007 wel gedifferentieerde WAO-premie geheven, maar in het Sociaal Akkoord van 5 november 2004 heeft de regering toegezegd met terugwerkende kracht tot 1 januari 2006 “Pemba af te schaffen”, indien in augustus 2007 blijkt dat aan een tweetal voorwaarden (betreffende de maximale instroom in de nieuwe IVA-regeling en betreffende CAO-afspraken over loondoorbetaling tijdens ziekte van maximaal 170% in de eerste twee ziektejaren) is voldaan. Blijkens een voetnoot in de Memorie van Toelichting bij de Invoeringswet WIA vat de regering deze toezegging echter op, niet als een toezegging om de premiedifferentiatie in de WAO af te schaffen, maar als een toezegging om geen premiedifferentiatie in de IVA in te voeren. Daartegenover staat dat in de Invoeringswet WIA wel een amendement is opgenomen dat de regering toestaat om bij Koninklijk Besluit te bepalen dat de artikelen inzake de WAO-premiedifferentiatie met terugwerkende kracht wordt afgeschaft. En daarbij moet men dan weer bedenken dat afschaffing met terugwerkende kracht van de premiedifferentiatie waarschijnlijk betekent dat met terugwerkende kracht een gemiddelde premie gaat gelden, zodat werkgevers met een benedengemiddelde premie over de jaren 2006 en 2007 premie zouden moeten bijbetalen, terwijl aan werkgevers met een bovengemiddelde premie premies teruggegeven zouden moeten worden. Een dergelijke “straf voor goed gedrag” c.q. “beloning” voor slecht gedrag” lijkt in politieke zin nauwelijks “te verkopen”, zodat het ook in die zin de vraag is of de premiedifferentiatie in de WAO zal worden afgeschaft.