Hoe past de aanscherping van de sancties in de WW in het grotere geheel van aanpassingen van de sociale zekerheidswetgeving gedurende de laatste jaren?

Vaak wordt geklaagd over het gebrek aan flexibiliteit van het Nederlandse arbeidsrecht. Tot nog toe waren die bezwaren betrekkelijk, omdat langs de weg van pro forma ontbinding van de arbeidsovereenkomst doorgaans wel een snelle en bevredigende oplossing was te vinden voor vastgelopen arbeidsrelaties. Met de aanscherping van de sancties in de WW verdwijnt deze "uitlaatklep". Omdat in het verleden al maatregelen getroffen zijn die de toegang beperkten tot de WAO (WAO-"malus", beperking duur uitkering, herziening arbeidsongeschiktheidscriterium) en de Ziektewet (premiedifferentiatie, verlenging wachttijd naar 2 c.q. 6 weken, gevolgd door "privatisering"), is een beroep op de WW essentieel om werknemers te kunnen laten afvloeien met een op de sociale verzekeringen gebaseerde voorziening voor hun inkomen na het ontslag. Met de aanscherping van de sancties in de WW neemt de feitelijke flexibiliteit van het arbeidsrecht af en zullen de klachten over de starheid van het arbeidsrecht toenemen.