Hoge ontslagvergoeding voor werknemer die maar kort in dienst was

Een houthandel moest aan een werknemer die nog maar kort in dienst was een hoge ontslagvergoeding betalen, omdat de werknemer door middel van “headhunting” in dienst was gekomen en daarbij een lang dienstverband elders had opgegeven, terwijl de werkgever het verwijt van disfunctioneren niet kon onderbouwen.



Wat was er aan de hand?

De werknemer was vanaf 1993 in dienst geweest van een ander bedrijf en was door een wervingsbureau benaderd om voor de houthandel te gaan werken als accountmanager. Hij kwam daar per 1 september 2010 in dienst voor bepaalde tijd en na een positieve beoordeling eind juni 2011 werd zijn contract per 1 september 2011 voor onbepaalde tijd voortgezet. In september 2011 uit de werkgever dan plotseling kritiek op de werknemer voor wat betreft zijn verkoopresultaten en werkwijze. Eind november wordt hij op non-actief gesteld en als hij niet wenst in te stemmen met een voorstel tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst, vraagt de werkgever de kantonrechter de arbeidsovereenkomst wegens disfunctioneren van de werknemer te ontbinden zonder toekenning van een ontslagvergoeding.



Hoe kwam de kantonrechter tot zijn beslissing?

Dat ontbindingsverzoek wordt wel ingewilligd, omdat er geen basis meer is voor succesvolle samenwerking, maar de kantonrechter kent een ontslagvergoeding toe van € 50.000 bruto. De werknemer, waarvan de leeftijd niet uit de beschikking van de kantonrechter blijkt, had een salaris van € 4.500 bruto per maand. De kantonrechter verwijt de werkgever dat hij, behoudens twee E-mailberichten uit september 2011, van het gestelde disfunctioneren niets kan bewijzen, terwijl de werknemer alles betwist. Zeker na de eerdere goede beoordeling en de verlenging van de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd, had de werkgever de werknemer begeleiding en een serieus verbeteringstraject moeten aanbieden.

De kantonrechter kende een ontslagvergoeding toe die niet op de kantonrechtersformule was gebaseerd. De kantonrechtersformule is uiteindelijk maar een aanbeveling en het staat iedere kantonrechter vrij om daarvan af te wijken. De kantonrechter week in dit geval af omdat de werknemer nog maar weinig dienstjaren had en daardoor bij toepassing van de kantonrechtersformule een lage ontslagvergoeding zou krijgen, terwijl het ontslag in de ogen van de kantonrechter aan de werkgever te wijten was.