Loonsanctie onder vuur

De sanctie die de wet verbindt aan het niet-nakomen door de werkgever van de op hem rustende verplichtingen tot reïntegratie van arbeidsongeschikte werk-nemers (te weten: verlenging van de verplichting tot loondoorbetaling tijdens ziekte gedurende maximaal een jaar) ligt onder vuur.
De rechtbank Breda heeft in een uitspraak geoordeeld dat het feit dat de bedrijfsarts van de arbodienst aanvankelijk oordeelde dat de werknemer niet over arbeidsmogelijkheden beschikte, terwijl de verzekeringsarts van het UWV nadien op basis van een deugdelijk onderzoek vaststelt dat er wel arbeidsmogelijkheden voor de werknemer waren, niet zonder meer betekent dat een maatregel mag worden opgelegd. Het UWV moet volgens de rechtbank onderzoeken of de werkgever en de arbodienst datgene hebben ondernomen wat redelijkerwijs van hen kan worden verwacht, en een andersluidende inschatting achteraf van de arbeidsmogelijkheden door de verzekeringsarts van het UWV, sluit niet uit dat de werkgever en de arbodienst de inspanning hebben geleverd die redelijkerwijs van hen konden worden verwacht.

De voorzieningenrechter van de rechtbank Rotterdam schorste in een voorlopige voorzieningprocedure het besluit tot verlenging van de loondoorbetalingsverplichting van een werkgever met een eenmansbedrijf, aan wie werd verweten te weinig reïntegratiebevorderende maatregelen te hebben getroffen. Volgens de voorzieningenrechter had het UWV tegenover de betwisting van de werkgever dat op het kantoor van de werkgever geen werkzaamheden voorhanden zijn die de werkneemster zou kunnen verrichten, aan moeten geven wat de werkgever nog wel zou kunnen doen.

In Arbeidsrecht Actueel nummer 92 berichtten wij al over een uitspraak van de rechtbank