Met terugwerkende kracht inhoudingen op loon doen?

Bij een party- en recreatiecentrum heeft gedurende een jaar een activiteitenbegeleider gewerkt. Twee weken na diens indiensttreding gaat diens auto stuk en de werkgever stelt hem daarop een bestelauto ter beschikking. Volgens de werkgever heeft deze daarbij medegedeeld dat de werknemer een kilometer-administratie moest bijhouden, maar de werknemer ontkent dat. Een kilometeradministratie is er uiteindelijk niet. Bij gebreke daarvan moet bijtelling bij het loon plaatsvinden wegens privégebruik van de bestelauto. De werkgever maakt daarom aan het einde van de arbeidsovereenkomst nieuwe loonstroken over de periode van het afgelopen jaar, waarop de bijtelling wel is vermeld. Het gedurende het jaar te veel betaalde loon wordt door de werkgever verrekend met de laatste loonbetaling.

De werknemer is het daarmee niet eens en vordert bij de kantonrechter betaling van het te veel ingehouden loon. De kantonrechter oordeelt dat de werkgever op basis van goed werkgeverschap slechts dan bedragen met terugwerkende kracht met het loon kan verrekenen als de werknemer bij het ter beschikking stellen van de bestelauto uitdrukkelijk is gewezen op deze mogelijkheid. Omdat partijen daarover van mening verschillen en de werkgever ter zake bewijs heeft aangeboden, wordt de werkgever in de gelegenheid gesteld om te bewijzen dat hij de werknemer er bij het ter beschikking stellen van de bedrijfsauto op gewezen heeft dat hij een kilometeradministratie moest bijhouden en dat er bij gebreke daarvan een bijtelling zou worden gedaan. Als de werkgever niet aan deze bewijslast kan voldoen, zullen de vorderingen van de werknemer worden toegewezen.

Het oordeel van de kantonrechter is in overeenstemming met de heersende jurisprudentie: onverschuldigd betaalde bedragen kunnen weliswaar op die grond worden terug-gevorderd, maar een werkgever die onverschuldigd betaald loon wil terugvorderen handelt in strijd met goed werkgeverschap als de werknemer geen rekening had behoeven te houden met deze terugvordering. De achterliggende gedachte is natuurlijk dat een werknemer die zijn loon al heeft uitgegeven niet in problemen raakt met een terugbetalingsverplichting, tenzij hij wist of redelijkerwijs kon weten dat hij te veel ontving en dat hij het te veel ontvangene dus beter niet kon uitgeven. Indien terugvordering niet in strijd zou zijn met goed werkgeverschap zou verrekening met het laatste loon in dit geval wel hebben gekund, voor zover de werknemer tenminste een netto bedrag zou overhouden ter grootte van de beslagvrije voet.