- Werkgever moet bewijzen dat het niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst niet het gevolg was van ziekte
- Werkgever moet brief uit personeelsdossier verwijderen
- Werkgever moet loon tijdens ziekte betalen aan gedetineerde werknemer
- Geen recht op loon tijdens ziekte ondanks deskundigenoordeel UWV waarin gesteld wordt dat de werknemer ziek was
- Werknemer is niet in dienst gekomen bij payrollbedrijf
- UWV moet transitievergoeding compenseren ondanks dat de arbeidsovereenkomst al tijdens het opzegverbod van twee jaar is gewijzigd
- Overeenkomst van krant met zelfstandige corrector is in feite een arbeidsovereenkomst
- Twijfel aan duurzaamheid van herstel van werknemer
- Arbeidsongeschikte werknemer heeft na het einde van de wachttijd recht op doorbetaling van loon
Onderscheid naar al dan niet tijdelijk karakter arbeidsovereenkomst verboden
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2002 / 68
Vindplaats: Zie: Wet van 7 november 2002, Staatsblad 2002, nr. 560
Na een afspraak tussen Europese bonden van werkgevers en werknemers heeft de Raad van de Europese Unie op 28 juni 1999 een Richtlijn uitgevaardigd, die discriminatie tussen werknemers met een tijdelijke arbeidsovereenkomst en werknemers met een vaste arbeidsovereenkomst verbiedt. De regering heeft deze Richtlijn inmiddels omgezet in wetgeving. In artikel 7:649 van het Burgerlijk Wetboek is nu een bepaling opgenomen, die onderscheid tussen werknemers op grond van het al dan niet tijdelijke karakter van de arbeidsovereenkomst verbiedt. Het onderscheid geldt bij het overeenkomen of vaststellen van de arbeidsvoorwaarden. Ook wordt opzegging wegens het feit dat de werknemer een beroep op het verbod heeft gedaan, verboden. Verder moet de werkgever die een vacature voor onbepaalde tijd heeft, de werknemer met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd daarvan in kennis stellen.
Commentaar
Het maken van onderscheid is wel toegestaan, indien dat objectief gerechtvaardigd is. Daartoe moet het maken van dat onderscheid een gerechtvaardigd doel dienen (ìlegitimiteitî), moet het maken van dat onderscheid een redelijk middel zijn om dat doel te bereiken (´proportionaliteit´) en moet er geen minder bezwarend middel zijn om dat doel te bereiken (´subsidiariteit´). Het verbod is dwingendrechtelijk van aard. Ook bij CAO kan er niet van worden afgeweken.