Eerst langs de werkgever en dan naar de bedrijfsarts?

Een werkgever heeft niet het recht om een werknemer die zich ziek heeft gemeld te verplichten om contact met de werkgever op te nemen om de werkgever in staat te stellen te beslissen of de arbodienst over de ziekmelding moet oordelen of niet.

Bij een kraamzorginstelling was een kraamverzorgende werkzaam die na een operatie haar werkzaamheden gedeeltelijk had hervat maar zich opnieuw ziek gemeld had. De werkneemster had de werkgever tot twee maal toe gevraagd om een bedrijfsarts in te schakelen, maar de werkgever verlangde dat de werkneemster eerst een gesprek met de werkgever zou aangaan. Aan de hand van dat gesprek wenste de werkgever te beslissen of de bedrijfsarts zou worden ingeschakeld en zo ja welke vragen aan de bedrijfsarts zouden moeten worden gesteld. De werkgever vermeldt daarbij twijfels te hebben over de ziekte van de werkneemster omdat sinds de operatie al vier maanden verstreken zijn, terwijl bij de ingreep die de werkneemster heeft ondergaan volledige werkhervatting doorgaans na zes tot acht weken plaatsvindt. De werkgever wil daarom weten waarom volledige werkhervatting nog niet is gerealiseerd en deelt mede dat een verhaal van de arts van de werkneemster behulpzaam zou zijn. De werkneemster houdt vast aan een gesprek met de bedrijfsarts en deelt mede dat haar behandelend specialist volledige rust heeft voorgeschreven. Zij verklaart bereid te zijn de bedrijfsarts te machtigen om informatie bij de behandelend specialist op te vragen. Toen de werkneemster bleef weigeren om een gesprek met de werkgever aan te gaan werd eerst de verplichting tot loondoorbetaling opgeschort en vervolgens ontslag op staande voet gegeven. De werkneemster laat het daar natuurlijk niet bij zitten en vordert in kort geding doorbetaling van het loon wegens nietigheid van het gegeven ontslag op staande voet.

De kantonrechter wijst de vordering van de werkneemster toe. Hij acht het in strijd met goed werkgeverschap dat de werkgever de werkneemster verplicht om eerst bij de directeur van het bedrijf langs te komen om te bespreken of inschakeling van de bedrijfsarts wel nodig is. Inschakeling van een arbodienst of gecertificeerde bedrijfsarts is wettelijk verplicht en het is de bedrijfsarts die beoordeelt of een werknemer arbeidsongeschikt is. De werkneemster behoeft de werkgever ook geen medische informatie te verstrekken.

Dat de werkgever te ver ging door te verlangen dat de werkneemster hem zou uitleggen waarom het nog niet tot volledige werkhervatting was gekomen, is niet zo’n verrassing. Dat vraagt immers om openbaring van medische gegevens en daartoe is een werknemer niet verplicht. Maar ook het beleid van de werkgever om eerst een gesprek met de werknemer te houden voordat de werknemer toegang heeft tot de bedrijfsarts is in strijd met de wet. Werkgevers en ook arbodiensten voeren wel vaker beleid waardoor werknemers eerst door een ander worden gezien en daarna eventueel pas door de bedrijfsarts. Daardoor kan worden voorkomen dat problemen ten onrechte in de medische sfeer worden getrokken. Maar de werknemer moet altijd toegang hebben tot de bedrijfsarts. Een verplicht gesprek met een ander dan de bedrijfsarts lijkt hooguit toelaatbaar als die ander opereert onder verantwoordelijkheid van de bedrijfsarts.