Hoge ontslagvergoeding wegens niet ziekmelden van werknemer die nog doorwerkte

Een werkneemster is sinds 1 september 1999 voor 16 uur per week in dienst als docente c.q. leerlingenbegeleidster. Medio 2005 heeft de werkgever besloten haar geen les meer te laten geven maar om haar te belasten met administratief werk en baliewerk in de bibliotheek. Op 7 juni 2006 heeft de werkgever in een functioneringsgesprek medegedeeld dat zij streefde naar de ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Op 14 augustus 2006 heeft de werkneemster zich ziek gemeld. De werkgever vraagt ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens disfunctioneren en verlies van vertrouwen.

De werkneemster betoogt allereerst dat het verzoek moet worden afgewezen vanwege het verband tussen het verzoek en haar arbeidsongeschiktheid. De kantonrechter wijst dat af. Het verzoek is gebaseerd op redenen die los staan van de arbeidsongeschiktheid en ook al naar voren zijn gebracht voordat de werkneemster arbeidsongeschikt werd. Mede gelet op het feit dat ook de werkneemster geen waardering meer heeft voor de manier van werken van haar collega

De werkgever krijgt van de kantonrechter het verwijt de werkneemster niet eerder ziek gemeld te hebben. De werkgever had daarvan afgezien omdat de werkneemster toen nog werkte (zij het dat zij aangepast werk deed) en omdat hij vreesde voor de gevolgen van die ziekmelding. Door het ontbreken van een ziekmelding kwam de werkgever ook niet toe aan het treffen van herstelbevorderende maatregelen, hetgeen de kantonrechter de werkgever zwaar aanrekent. Uiteindelijk wordt de ontslagvergoeding met 50% verhoogd, maar als de kantonrechter niet ook verwijten aan het adres van de werkneemster had meegewogen was dat nog meer geweest. De beschikking van de kantonrechter geeft aan hoe zwaar tekortschietende reintegratie-inspanningen de werkgever worden aangerekend.