- Ontslag op staande voet wegens grensoverschrijdend
- Werkneemster neemt vakantiedagen op na einde van tweede ziektejaar
- Medisch adviseur van de werkgever heeft recht op inzage van medische gegevens van de werknemer
- Hoge WW-premie verschuldigd wegens ontbreken schriftelijke arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd
- Valse verklaring in procedure van op staande voet ontslagen werknemer leidt tot volledige afwijzing van vorderingen
- Werkgever moet overwerkvergoeding betalen ondanks afspraak dat deze in salaris was begrepen
- Manager personeelszaken werkte op basis van een overeenkomst van opdracht en niet op basis van een arbeidsovereenkomst
- Langdurig verkeerd toegepaste onkostenvergoedingsregeling is geen verworven recht
- Beveiliger is geen zelfstandige en de gesloten overeenkomst is daarom een arbeidsovereenkomst
Geen betaling aan uitzendbureau van schadeloosstelling bij in dienst nemen uitzendkracht
Uitgavejaar en uitgavenummer: 1998 / 18
Vindplaats: Zie: arrondissementsrechtbank Zutphen 29 januari 1998, JAR 1998/65
Een uitzendbureau leende vier uitzendkrachten uit aan een onderneming. Vanaf december 1994 hebben deze uitzendkrachten via een ander uitzendbureau voor dezelfde onderneming gewerkt. Het eerstgenoemde uitzendbureau claimt daarop van de onderneming een schadeloosstelling die zij in haar algemene voorwaarden heeft bedongen. De onderneming beroept zich er op dat dit beding nietig is omdat het in strijd is met artikel 93 van de Arbeidsvoorzieningswet, dat uitzendbureaus verbiedt uitzendkrachten te belemmeren arbeidsverhoudingen met derden aan te gaan. De rechtbank honoreert dit verweer. Het beding werpt een financiële barrière voor de inlener op om met de uitzendkracht een arbeidsverhouding aan te gaan, welke barrière niet aanwezig zou zijn bij het inlenen van een willekeurige andere arbeidskracht. Het beding is daardoor nietig.
Commentaar
De bepaling dat de inlener van een uitzendkracht onder bepaalde voorwaarden een schadeloosstelling moet betalen aan het uitzendbureau komt voor in de algemene voorwaarden van alle uitzendbureaus. Dat de voorwaarde in strijd was met de wettelijke bepaling die uitzendbureaus verbiedt de uitzendkracht te belemmeren bij het aangaan van een arbeidsverhouding met derden, was reeds eerder bepaald in een vonnis van de kantonrechter Maastricht van 12 juli 1989, NJ 1990, 389. Desondanks zijn uitzendbureaus doorgegaan met het bedingen en innen van dergelijke schadeloosstellingen. Zodra de nieuwe wet Allocatie Arbeidskrachten door Intermediairs in werking treedt, vervalt het betreffende wettelijke verbod. Tot die tijd kunnen inleners van uitzendkrachten zich nog tegen betaling van de schadeloosstelling verzetten.