- Ontslag op staande voet wegens grensoverschrijdend
- Werkneemster neemt vakantiedagen op na einde van tweede ziektejaar
- Medisch adviseur van de werkgever heeft recht op inzage van medische gegevens van de werknemer
- Hoge WW-premie verschuldigd wegens ontbreken schriftelijke arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd
- Valse verklaring in procedure van op staande voet ontslagen werknemer leidt tot volledige afwijzing van vorderingen
- Werkgever moet overwerkvergoeding betalen ondanks afspraak dat deze in salaris was begrepen
- Manager personeelszaken werkte op basis van een overeenkomst van opdracht en niet op basis van een arbeidsovereenkomst
- Langdurig verkeerd toegepaste onkostenvergoedingsregeling is geen verworven recht
- Beveiliger is geen zelfstandige en de gesloten overeenkomst is daarom een arbeidsovereenkomst
Ontslagvergoeding volgens kanton-rechtersformule bij kennelijk onredelijk ontslag?
Uitgavejaar en uitgavenummer: 1998 / 19
Vindplaats: Zie: arrondissementsrechtbank Utrecht 4 februari 1998, JAR 1998/66
Verzekeringsmaatschappij Reaal had de arbeidsovereenkomst met een werknemer (48 jaar oud, sinds 1969 in dienst) na verkrijging van een ontslagvergunning opgezegd omdat de werknemer twee jaar arbeidsongeschikt was. Op vordering van de werknemer had de kantonrechter te Utrecht het ontslag zonder ontslagvergoeding kennelijk onredelijk geacht, omdat de werkgeefster, door te kiezen voor de ontslagvergunningsprocedure, de werknemer zou hebben beroofd van een billijke ontslagvergoeding, zoals die zou zijn toegekend indien de procedure tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst door de kantonrechter zou zijn gekozen. In hoger beroep heeft de rechtbank te Utrecht inmiddels echter geoordeeld dat de enkele keuze voor de ontslagvergunningsprocedure het ontslag nog niet kennelijk onredelijk maakt. Omdat de inkomensschade van de werknemer niet zozeer het gevolg was van het ontslag als zodanig maar van de arbeidsongeschiktheid en omdat niet gebleken was dat de werkgever zich onvoldoende had ingespannen om de werknemer passend werk te bieden, behoefde Reaal de werknemer geen ontslagvergoeding te betalen.
Commentaar
Het eerdere vonnis van de kantonrechter te Utrecht van 24 juli 1996 (zie: Arbeidsrecht Aktueel nr. 5, november 1996) had nogal wat stof doen opwaaien. De vraag rees daarbij of de richtlijn van de Kring van Kantonrechters omtrent de hoogte van ontslagvergoedingen bij de ontbinding van arbeidsovereenkomsten ook zou moeten gelden voor de toekenning van ontslagvergoedingen in "kennelijk onredelijk ontslag"-procedures die kunnen worden gestart nadat de arbeidsovereenkomst op grond van een ontslagvergunning is opgezegd. De rechtbank fluit de kantonrechter te Utrecht terug als het gaat om toepassing zonder meer van de zogenaamde "kantonrechtersformule". Voor de toekenning van een ontslagvergoeding in een kennelijk onredelijk ontslagprocedure moeten volgens de rechtbank alle omstandigheden van het geval in aanmerking worden genomen. Dan kan niet worden volstaan met hantering een "groffe" beoordeling op basis van de kantonrechtersformule.