Beroep door werkgever tegen toekenning WAO-uitkering succesvol

Een productiemedewerker werd op 15 oktober 1996 arbeidsongeschikt als gevolg van spannings-klachten. Bij besluit van 15 september 1997 kent GAK Nederland B.V. namens het Lisv aan de productiemedewerker een WAO-uitkering toe per 15 oktober 1997. Vervolgens wordt bij besluit van 12 mei 1998 (na de verplichte eerstejaars herbeoordeling) de arbeidsongeschiktheid van de productiemedewerker ongewijzigd vastgesteld op 80 tot 100%. Op dat moment maakt de werkgever gebruik van zijn per 1 januari 1998 verkregen recht om bezwaar te maken tegen de beslissing tot (voortgezette) toekenning van de WAO-uitkering. Nadat de werkgever aanvankelijk gebruik maakt van zijn wettelijk recht tot benoeming van een arts/gemachtigde om kennis te nemen van de medische gegevens van de werknemer (de werk-nemer had toestemming tot rechtstreekse inzage aan de werkgever geweigerd), trekt deze (arts van de arbodienst) zich later terug. Omdat een andere arts onvoldoende bekend zou zijn met de specifieke situatie van het bedrijf is de werkgever van mening dat zijn beroepsrecht daarmee tot een illusie is geworden. De werkgever acht de procedure in strijd met artikel 6 van het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) dat een recht op een eerlijk proces garandeert.
Na afwijzing van het bezwaarschrift komt de zaak voor de rechtbank te Dordrecht. De rechtbank acht de werkgever allereerst (vanwege de toekomstige gevolgen voor de hoogte van de gedifferentieerde WAO-premie) belanghebbende bij het besluit tot toekenning van de WAO-uitkering aan de werknemer. De rechtbank overweegt daarbij dat de werkgever bij het besluit tot verhoogde vaststelling van de gedifferentieerde WAO-premie geen grieven meer mag aanvoeren die op de WAO-uitkering betrekking hebben, zodat artikel 6 EVRM met zich meebrengt dat de werkgever die grieven bij de toekenning van de WAO-uitkering moet kunnen aanvoeren.
Na geconstateerd te hebben dat artikel 6 EVRM van toepassing is op de premieheffing voor de werknemersverzekeringen toetst de rechtbank de in de WAO opgenomen beroepsregeling betref-fende medische besluiten aan de uit artikel 6 EVRM voortvloeiende eisen van "equality of arms" en "fair trial". De kennisneming van de medische gegevens middels een arts/gemachtigde is volgens de rechtbank in strijd met de eis van "equality of arms" omdat de werkgever niet kennis kan nemen van de medische gegevens en de arts/gemachtigde dus niet het standpunt van de werkgever naar voren kan brengen, maar slechts zijn eigen standpunt dat in de plaats treedt van dat van de werkgever. Omdat de werkgever onvoldoende gelegenheid is geboden om van de medische gegevens kennis te nemen is de beslissing op het bezwaarschrift onvoldoende gemotiveerd. De rechtbank vernietigt vervolgens het besluit tot toekenning van de WAO-uitkering.

Een uitspraak zoals wij die ons voorgesteld hadden toen wij onze cliënten adviseerden bezwaar te maken tegen beslissingen tot toekenning van een WAO-uitkering aan hun werknemers. Het Lisv gaat ongetwijfeld in beroep en wij zijn benieuwd naar het oordeel van de Centrale Raad van Beroep. Indien deze de beslissing van de rechtbank in stand laat, heeft het Lisv een probleem. Het moet een nieuwe beslissing nemen betreffende de toekenning van een WAO-uitkering aan de werknemer. Een beslissing tot weigering van de WAO-uitkering zal afstuiten op de medische gegevens in het dossier. Een beslissing tot weigering van de WAO-uitkering kan ten opzichte van de werkgever (zonder toestemming van de werknemer tot inzage van de medische gegevens door de werkgever) niet voldoende worden gemotiveerd. De enige oplossing lijkt dan nog een beslissing te nemen tot toekenning van de WAO-uitkering aan de werknemer met een gelijk-tijdige beslissing dat de WAO-uitkering geen invloed zal hebben op de hoogte van de gedifferentieerde WAO-premie van de werkgever. Deze laatste beslissing is in strijd met de wet, maar zal toch genomen moeten worden omdat de wet op dit punt in strijd komt met artikel 6 EVRM.