- Bedrijf moet loon betalen aan werkneemster, ondanks dat niet vaststaat dat zij in dienst was van dat bedrijf
- Moet een werknemer vakantiedagen opnemen als hij tijdens ziekte op vakantie gaat?
- Werkgever die eigenrisicodrager is mocht de WGA-uitkering van een ex-werknemer korten wegens het niet meewerken aan de re-integratie
- Werkgever aansprakelijk voor schade wegens niet afsluiten van WIA-excedentverzekering
- Recht op loon van werknemer die om privé-redenen niet kan werken en zich ziek meldt
- Dwaling bij aangaan van arbeidsovereenkomst vanwege verzwijgen van ziekte?
- Recht op bonus tijdens ziekte
- Ontslag van werknemer met frequent ziekteverzuim wegens een combinatie van verwijtbaar handelen en verstoorde arbeidsverhouding
- Ook alcoholverslaafde werknemer moet re-integratieverplichtingen nakomen
Concurrentiebeding bij detacheringsbedrijf geschorst
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2000 / 36
Vindplaats: Zie: kantonrechter Wageningen 22 december 1999, JAR 2000/22
En detacheringsbedrijf in de IT-branche heeft op 8 februari 1999 een 23-jarige werknemer in dienst genomen voor de duur van een jaar. De arbeidsovereenkomst bevat een beding dat de tussentijdse opzegging van de arbeidsovereenkomst mogelijk maakt. De werknemer doet daarop een beroep om de arbeidsovereenkomst per 1 december 1999 te beëindigen. De werknemer wil per die datum in dienst treden bij een werkgever die hem zal detacheren bij dezelfde opdrachtgever als waar hij ook voor zijn oude werkgever gedetacheerd was. Het detacheringsbedrijf beroept zich op het met de werknemer gesloten concurrentiebeding. De werknemer vordert dat de kantonrechter dit beding bij wijze van voorlopige voorziening zal schorsen. Die vordering wordt toegewezen. Buiten twijfel is dat de werknemer bij de overstap naar zijn nieuwe werkgever belangrijke voordelen zal gaan genieten. Daartegenover staat het verlies aan omzet van zijn oude werkgever. De kantonrechter acht dit echter van onvoldoende belang ten opzichte van het belang van de werknemer. De werkgever zou de omzet namelijk ook derven als de werknemer elders ging werken en de arbeidsovereenkomst droeg (vanwege de mogelijkheid van tussentijdse opzegging) dit risico van begin af aan in zich. De kantonrechter beroept zich op de wetsgeschiedenis van de Wet Allocatie Arbeidskrachten door Intermediairs (WAADI) en op het feit dat een aan de detacheringsbedrijf verwante bedrijfstak als de uitzendbranche een CAO kent die een concurrentiebeding als het onderhavige nietig bestempelt.
Commentaar
Na het vervallen van artikel 93 (oud) van de Arbeidsvoorzieningswet, leek het mogelijk met uitgezonden werknemers een concurrentiebeding te sluiten. Door een eerdere uitspraak van de president van de rechtbank te Amsterdam en de onderhavige uitspraak van de kantonrechter moeten detacheringsbedrijven er echter ernstig rekening mee houden dat de concurrentiebedingen in de arbeidsovereenkomsten met de gedetacheerde werknemers hen onvoldoende bescherming bieden tegen het wegkopen van deze werknemers door andere detacheringsbedrijven. Het is dan ook zinvol in de overeenkomsten met de inleners van de werknemers goede afspraken te maken over het (niet) rechtstreeks of via derden inhuren van die werknemers. Ook een vordering uit onrechtmatige daad wegens oneerlijke concurrentie door het andere detacheringsbedrijf lijkt onder omstandigheden niet onmogelijk.