- Verplichte aansluiting bij een bedrijfstakpensioenfonds op basis van letterlijke tekst
- Accountantskantoor aansprakelijk voor schade door fout in loonadministratie
- Werkneemster vordert ten onrechte bij kantonrechter dat werkgever als eigenrisicodrager overgaat tot betaling van Ziektewetuitkering
- Ontslag op staande voet wegens nevenwerkzaamheden
- Geen ontbinding van arbeidsovereenkomst van werkneemster die zich bewust ten onrechte ziek had gemeld
- Ontslag op staande voet wegens onterechte ziekmelding
- Beveiliger die zich als zelfstandige verhuurt is niet werkzaam op basis van een arbeidsovereenkomst
- Hoge billijke vergoeding wegens niet aanbieden van passende arbeid
- Geen rechtsgeldig ontslag op staande voet voor werknemer die zich verslapen had
Verschrijving in arbeidsovereenkomst
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2000 / 43
Vindplaats: Zie: kantonrechter Haarlem 27 september 2000, JAR 2000/227
De heer W. treedt op 7 februari 2000 bij een werkgever in dienst als productmanager. In de arbeidsovereenkomst staat dat de overeenkomst is aangegaan voor een "fixed period of six months". Verder is vermeld dat de overeenkomst zou eindigen "on August 6, 2001" (dus na 18 maanden in plaats van na zes maanden). Tussen partijen bestaat geschil over de vraag of de werkgever na 6 augustus 2001 loon moet doorbetalen. De kantonrechter wijst de door de werknemer gevorderde voorlopige voorziening af. Hij hecht het meeste belang aan de uitdrukkelijke bepaling dat de arbeidsovereenkomst voor de duur van zes maanden zou worden aangegaan. Als een arbeidsovereenkomst voor de duur van achttien maanden zou zijn beoogd, moet de werknemer daarvoor in een bodemprocedure feiten en omstandigheden stellen en bewijzen. Voorlopig gaat de kantonrechter er van uit dat de vermelding van het jaar 2001 een schrijffout is.
Commentaar
Dit type verschrijvingen komt in arbeidsovereenkomsten wel vaker voor. De angst is dan vaak dat de rechter onduidelijkheden zal uitleggen in het nadeel van de werkgever (die meestal de opsteller van de arbeidsovereenkomst is). De bovengenoemde uitspraak toont aan dat dat niet het geval hoeft te zijn.