- Vorderingen van werkgever betreffende nakoming geheimhoudingsbeding afgewezen
- Arbeidsovereenkomst eindigt niet door het verrichten van passende arbeid bij een andere werkgever
- Werkgever moet ook loon betalen over tijd die een werknemer voor aanvang van de arbeid aanwezig moest zijn
- Billijke vergoeding wegens niet verlengen van arbeidsovereenkomst in verband met zwangerschap
- Ontbinding wegens wanprestatie van arbeidsovereenkomst van werknemer die reeds op staande voet is ontslagen
- Demotie als sanctie?
- Werkgever moet hoog aantal overuren betalen en is aansprakelijk voor de schade als gevolg van burn-out
- Schorsing concurrentiebeding in arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd
- Beëindiging van arbeidsovereenkomst tijdens ziekte blijft in stand
Collectieve op non-actief stelling bij reorganisatie goedgekeurd
Uitgavejaar en uitgavenummer: 2004 / 88
Vindplaats: Kantonrechter Apeldoorn 9 december 2003, JAR 2004/3
Een werkgever overweegt bij een reorganisatie 231 werkplaatsen te laten vervallen, en vraagt daarover advies aan de ondernemingsraad. Gelijktijdig stelt de werkgever de werknemers waarvan de arbeidsplaats zou komen te vervallen op non-actief op het moment waarop hen wordt medegedeeld dat hun arbeidsplaats zal vervallen. In de brief waarin dit wordt bevestigd, wordt tevens aangekondigd dat voor de betreffende werknemers intern dan wel extern (middels outplacement) werk zal worden gezocht. Met de vakbonden wordt ruim een maand later een principe-akkoord bereikt over een sociaal plan, en de ondernemingsraad adviseert de werkgever toestemming te verlenen tot het houden van eerste ori
Commentaar
Een verrassende beslissing. Doorgaans legt de werkgever het in een procedure af, indien de werknemer toelating tot het werk vordert na op non-actief te zijn gesteld. Als reden wordt dan meestal door de kantonrechter aangevoerd dat de op non-actief stelling de werknemer ten onrechte in een negatief daglicht plaatst en dat de op non-actief stelling de werkgever in de ontslagprocedure ten onrechte op een voorsprong plaatst omdat de werknemer het werk feitelijk al geruime tijd niet meer verricht en de werkgever daarop in de ontslagprocedure een beroep zou kunnen doen. Volgens deze kantonrechter viel hiervoor in het geval van dit collectieve ontslag echter niet te vrezen.