Ontslag wegens dragen van meerdere oorbellen?

Bij een kinderdagverblijf is sinds 10 december 2001 een leidster werkzaam. Binnen het kinderdagverblijf geldt de schriftelijk vastgelegde regel dat leidsters bij voorkeur geen hand- en armsieraden dragen en dat zichtbare piercings uit zijn en tatoeages bedekt. Dit wordt gemotiveerd met zowel representativiteit als veiligheid en hygiëne als reden. In een brief van 3 april 2007 wordt de leidster er op gewezen dat alles wat meer is dan één oorbel gezien wordt als een piercing en wordt schriftelijk bevestigd dat de leidster er op is gewezen dat het niet toegestaan is meer dan één oorbel te dragen. Op 15 mei 2007 wordt de leidster in een functioneringsgesprek weer gewezen op het dragen van drie oorbellen. De leidster heeft dit gesprek geëmotioneerd verlaten en is naar huis gegaan.

Bij brief van 16 maart 2007 wordt de leidster op staande voet ontslagen wegens het hardnekkig weigeren te voldoen aan het bevel niet meer dan één oorbel te dragen en wegens roken tijdens werktijd op een niet toegestane plek, wegens het ongeoorloofd meenemen van een eigen kind naar het kinderdagverblijf, wegens het niet afdekken van een polstatoeage en wegens het verlaten van het functioneringsgesprek, waarna er nog maar één leidster voor de hele groep was. De leidster roept de nietigheid van het ontslag in en vordert in kort geding werkhervatting en loondoorbetaling.

De kantonrechter acht het weglopen uit het gesprek geen dringende reden, te meer daar de werkneemster binnen een uur heeft aangeboden weer aan het werk te gaan. Verder ziet de kantonrechter niet in hoe het dragen van één oorbel niet en het dragen van drie oorbellen wel in strijd zou zijn met hygiëne-eisen terwijl in het beleid ten aanzien van representativiteit niets staat over het gelijk stellen met een piercing van meer dan één oorbel. Het dragen van meer dan één oorbel is maatschappelijk niet ongebruikelijk. De leidster droeg de drie oorbellen bij haar sollicitatie en vanaf haar indiensttreding. Tot bezwaren van het kinderdagverblijf of klachten van ouders heeft dat tot het begin van 2007 nooit geleid.

De overige aangevoerde redenen voor het ontslag op staande voet zijn volgens de kantonrechter niet vast komen te staan of van onvoldoende belang. De vorderingen van de leidster worden dan ook toegewezen.

Uit het vonnis van de kantonrechter kan niet worden afgeleid dat een werkgever geen kledingvoorschriften of eisen ten aanzien van oorbellen, piercings en dergelijke mag stellen. Wel zal de werkgever die dat doet duidelijke voorschriften moeten stellen en ook moeten kunnen motiveren waarom deze voorschriften gesteld zijn. Daaraan ontbrak het volgens de kantonrechter in het geval van het kinderdagverblijf. Verder heeft waarschijnlijk meegewogen dat ontslag op staande voet het zwaarste middel is, zodat de ontslagredenen ook het zwaarst worden gewogen.