Arbeidsongeschiktheid tijdens vakantie in Marokko

Een werknemer van een postsorteercentrum van TNT Post vertrekt op 26 januari 2007 met vakantie naar Marokko. Hij zou op 2 maart 2007 terugkeren op zijn werk maar doet dat niet. Als zijn leiding-gevende een paar dagen later belt op het nummer van de mobiele telefoon van de werknemer, geeft hij aan hoofd- en rugklachten te hebben en een medische verklaring aan zijn werkgever te hebben toegezonden. Met betrekking tot zijn medische klachten zendt hij periodiek medische verklaringen in het Frans of Arabisch aan zijn werkgever, maar bereikbaar is hij daarna niet meer omdat zijn zoon zijn mobiele telefoon mee terug naar Nederland blijkt te hebben genomen. Een adres in Marokko is de werkgever niet bekend. Na diverse brieven te hebben verzonden aan het adres van de werknemer in Nederland, schort de werkgever eerst de loonbetaling op per 1 mei 2007 en ontslaat hij vervolgens de werknemer op staande voet op 31 juli 2007. Na terugkomst in Nederland in oktober 2007 roept de werknemer de nietigheid van het ontslag op staande voet in en vordert hij door-betaling van het loon, stellend dat hij ziek is geweest. Daarbij verwijst hij naar verklaringen van de Caisse Nationale de Sécurité Sociale, de Marokkaanse tegenhanger van het UWV.

De kantonrechter wijst de loonvordering af omdat de werknemer geen contact met zijn werkgever heeft gehouden en ook niet bereikbaar was voor de werkgever, die er belang bij had zicht te krijgen op zijn arbeidsongeschiktheid en terugkeer naar Nederland en re-integratie te bewerkstelligen. De werknemer heeft zich daaraan ten onrechte onttrokken. Ook het ontslag op staande voet was gerechtigd omdat de werknemer niet op de brieven van de werkgever reageerde. Dat de werknemer deze brieven niet ontvangen had omdat zij waren verzonden aan zijn adres in Nederland stond daaraan volgens de kantonrechter niet in de weg, aangezien de werkgever dat in deze omstandigheden niet kon worden verweten. Een ontslag op staande voet zou niet gerechtvaardigd zijn als de werknemer aantoonbaar arbeidsongeschikt zou zijn geweest en indien hem niet verweten zou kunnen worden dat hij geen contact met de werkgever heeft gehouden en zich niet aan de controlevoorschriften heeft gehouden, maar de telkens gelijkluidende verklaringen van de “neuropsychiater” van de CNSS waren zo algemeen dat daaruit niet een arbeidsongeschiktheid gedurende een periode van zeven maanden kan worden afgeleid.

Werknemers die ziek worden tijdens een vakantie in Marokko (kennelijk een gevaarlijk land om met vakantie te gaan!) vormen een bekend probleem, aangezien er reden is om aan te nemen dat de medische verklaringen die daarbij overgelegd worden lang niet altijd betrouwbaar zijn. Werkgevers die vaker met dit soort problemen te kampen hebben dienen daarom niet alleen te zorgen voor op dit punt toegespitste controlevoorschriften maar ook voor een arbodienst die zo nodig kan voorzien in de mogelijkheid van controle van het ziekteverzuim ter plaatse.