Werknemer heeft recht op inzage van het personeelsdossier van de werkgever maar niet op interne notities

Op grond van de Wet bescherming persoonsgegevens heeft een ieder het recht om zich tot een ander te wenden met het verzoek hem mede te delen of door die ander persoonsgegevens worden verwerkt die hem betreffen. Indien die ander inderdaad persoonsgegevens verwerkt, moet hij in zijn reactie een omschrijving geven van het doel van het verwerken van die persoonsgegevens, van de categorieën gegevens waarop de verwerking betrekking heeft, van de ontvanger van die gegevens en van de herkomst van die gegevens. Toen een werkneemster aan haar werkgever (een bank) vroeg om een overzicht en afschrift van alle haar betreffende persoonsgegevens, reageerde de werkgever daarop niet binnen de geldende wettelijke termijn van vier weken. De werkneemster diende daarop bij de rechtbank een verzoekschrift in dat ertoe strekte de werkgever te veroordelen om het gevraagde overzicht alsnog te geven. Gaandeweg de procedure verstrekte de werkgever alsnog de gevraagde gegevens, maar hield interne notities achter. Daarmee was de werkneemster het niet eens en vervolgens werd tot en met de Hoge Raad geprocedeerd over de vraag of de werkneemster ook recht had op inzage van de interne notities.

Het gerechtshof had geoordeeld dat de werkneemster geen recht had op interne notities, voor zover die uitsluitend zijn bedoeld voor intern overleg en beraad, maar dat een eventueel op basis van die notities opgemaakt definitief rapport wel onder het inzagerecht viel. In cassatie liet de Hoge Raad dat oordeel van het gerechtshof in stand.

Het komt betrekkelijk weinig voor dat werknemers een beroep doen op het inzagerecht volgens de wet bescherming persoonsgegevens, om het personeelsdossier van hun werkgever in handen te krijgen. Toch hebben werknemers dat recht. Uit het arrest van de Hoge Raad volgt dat werknemers op die wijze echter geen in inzage kunnen krijgen in interne notities van de werkgever.