Ziekmelding werknemer ten onrechte alleen beoordeeld door verzuimconsulent van arbodienst

De werkgever kon de ziekmelding van een werknemer niet uitsluitend verwerpen op basis een beoordeling door een verzuimconsulent van de arbodienst.

Bij een werkgever was een projectmanager in dienst op basis van een arbeidsovereenkomst voor de duur van een jaar. De arbeidsovereenkomst liep op 16 augustus 2012 af. Op 9 juli 2012 deelde de werkgever mede dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden verlengd. Voor 10 juli 2012 werd een afspraak gemaakt om te bezien op welke wijze de arbeidsovereenkomst verder zou worden afgewikkeld. De afspraak op die dag werd door de werkneemster echter afgezegd omdat zij verhinderd was wegens een afspraak bij een cliënt. Ook de dagen daarna verschijnt de werkneemster niet op haar werk. De werkgever vertrouwt het niet en eist in een brief de laptop en de telefoon van de werkneemster terug, omdat daar belangrijke projectinformatie op zou staan. De werkneemster moet ook de sleutel van het kantoor inleveren en de werkgever sluit de werkneemster af van het computernetwerk en van het gebruik van de mobiele telefoon. Een conflict is geboren. De werkneemster meldt zich op 16 juli 2012 ziek.
Op 24 juli 2012 heeft de werkneemster een gesprek met een verzuimconsulent van de arbodienst. Die oordeelt dat de oorzaak van het arbeidsverzuim in de relationele sfeer ligt en dat de werkneemster niet ziek is. Als de werkneemster vervolgens niet op haar werk verschijnt, stuurt de werkgever op 27 juli 2012 een brief waarin hij mededeelt dat vakantiedagen zullen worden afgeschreven en dat de resterende tijd tot het einde van de arbeidsovereenkomst als onbetaald verlof zal gelden. De werkneemster op haar beurt vraagt een deskundigenoordeel aan het UWV, waarna de verzekeringsarts van het UWV oordeelt dat ten onrechte niet de bedrijfsarts is ingeschakeld en dat een niet-arts onbevoegd is om vast te stellen of de werknemer wel of niet ziek is. Het UWV weigert vervolgens een deskundigenoordeel te geven. Het komt tot een kort geding bij de kantonrechter, waarin de werkneemster loon en vergoeding van niet-genoten vakantiedagen vordert.

De kantonrechter wijst deze vordering toe omdat de werkgever de beoordeling van de arbeids(on)geschiktheid van de werkneemster ten onrechte heeft overgelaten aan een verzuimconsulent. De beoordeling van de arbeids(on)geschiktheid van de werkneemster is voorbehouden aan bedrijfsartsen en verzekeringsartsen, die daartoe een vier jaar durende specialisatieopleiding hebben gevolgd. Het optreden van de arbodienst in deze komt voor rekening en risico van de werkgever. Dat het UWV in strijd met zijn eigen werkinstructie geen deskundigenoordeel geeft omdat geen informatie van de bedrijfsarts voorhanden was, brengt de kantonrechter niet tot een ander oordeel. Ook de stelling van de werkgever dat de werkneemster, als zij ziek was, had moeten meewerken aan een gesprek met de werkgever en dat zij haar eigen genezing heeft belemmerd of vertraagd doordat niet te doen, wordt door de kantonrechter verworpen. De bedrijfsarts had eerst moeten oordelen of de werkneemster in staat was een dergelijk gesprek met de werkgever aan te gaan.

Veel arbodiensten laten de arbeids(on)geschiktheid van een werknemer in eerste instantie beoordelen door een ander dan de bedrijfsarts. Dat kan een praktische reden hebben (er is een tekort aan bedrijfsartsen) maar ook een meer principiële: het voorkomen van het onnodig medicaliseren van een arbeidsconflict. Het vonnis van de kantonrechter toont aan dat een beoordeling door de bedrijfsarts in elk geval noodzakelijk wordt indien en zodra de werknemer het oordeel van de arbodienst betwist.